خاطرات پسر کوچولوی ما

بهراد در اولین روز بهمن 92 به این نتیجه رسید که کم کم باید تلاش خودشو برای نشستن، به مامان و بابا ثابت کنه. درسته که هنوز نمی تونه بدون کمک دستای کوچولوش، تعادلشو حفظ کنه. ولی مهم  اینه که پشتکار داره. بهراد پیش خودش فکر کرد که شاید پوشیدن لباس محبوبش، شانسشو برای نشستن بیشتر کنه.  لبخند روی لباش نشون می ده که نقشه اش موفقیت آمیز بود. ...

بالاخره بعد از چند سال یه برف حسابی شهر اصفهان رو سفید پوش کرد .  بهراد برای اولین بار در زندگی برف رو تجربه کرد. اولش خیلی تعجب کرد: اما بعد، تصمیم گرفت با باباش برف بازی کنه: بهراد سعی می کرد دستهاشو با گرمای نفسش گرم کنه اما دستهای کوچولوش اونقدر یخ کرده بود که ترجیح داد به جای بازی بره خونه و بارش برف رو از پشت شیشه نگاه کنه. ...

...

به نظر شما فرشته ها دارن تو خواب به بهراد چی می گن که اصلا دلش نمی خواد بیدار شه؟ البته بعد از این که بهراد تمام  روز رو در خواب با فرشته ها تقسیم کرد،به مامان فرشته قول داد که شب رو بیدار نمونه و خوب بخوابه   ...

یه روز  بهراد روی صندلی توپش نشسته بود که یه دفعه جو گیر شد و با تلاش فراوان اومد پایین تا با پوشیدن لباس آبیش نشون بده که یه استقلالی دو آتیشه است. ...

بهراد اولین یلدای زندگیشو  تجربه کرد. البته اجازه خوردن تنقلات رو نداشت. فقط تونست پای کرسی مادربرزگ بشینه و خودشو گرم کنه و برای بقیه از سماور نفتی، چایی بریزه.     ...

بهراد و دوستای عروسکیش در آخرین روزای پاییز 92 تصمیم می گیرن با هم عکس یادگاری بگیرن تا همیشه به یاد هم باشن ...